Getwijfeld of we dit zouden moeten plaatsen, omdat het over één partij gaat. Deze ingezonden brief van Henk Steenbekkers (Melderslo) werd om administratieve redenen elders niet geplaatst.
Samen, maar niet voor iedereen
Volgende week zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Telkens weer blijken deze belangrijk te zijn. Want het zijn de mensen in de gemeenteraad die bepalen hoe de energietransitie gaat verlopen, hoe de huizen van het gas moeten, hoe vervuild de lucht mag zijn; hoe gezorgd gaat worden voor eenzame ouderen en of arbeidsgehandicapten en jongeren in psychische nood al dan niet snel en goede hulp kunnen krijgen.
Na de gebruikelijke zelffelicitaties over wat bereikt is; over de 16 prachtige kernen vol saamhorigheid, waarin wordt omgezien naar elkaar en gezorgd wordt dat iedereen mee kan doen, volgt volzinnige doorwrochtheid met verhullende woordkeuzes.
De grondtoon van het CDA programma kun je “horen” in de woorden: Samen (30 keer), saamhorigheid, samenwerking en samen werken (25 keer) met de inwoners, ondernemers en alle mogelijke instellingen en voorzieningen. Maar ook “nemen van verantwoordelijkheid is voor ons (CDA) een groot goed”. Kortom, “Politiek is de stem van de Burger”.
Dit lezende zou je zeggen dat participatie en medezeggenschap essentieel zijn voor het CDA. Dat is niet helemaal waar, want “voorafgaand aan een project moet duidelijk zijn hoe en in welke mate inwoners en ondernemers inspraak hebben en betrokken worden. Verwachtingen en mogelijkheden moeten helder en duidelijk zijn”.
Samen betekent ook dat iedereen mee moet kunnen doen, “ je moet kunnen ervaren dat je meedoet met de gemeenschap, dat je betekenisvol bent en erbij hoort”. Iedereen is evenwel niet iedereen, alleen zij die mee willen en kunnen doen.
Degene voor wie het leven ongewild in de soep loopt – en dat kan iedereen overkomen- en die niet meer mee kunnen of willen doen, worden buitengesloten. Het vraagstuk van armoede en energiearmoede; het meedoen van arbeidsmigranten, statushouders en de te verwachten golf van vluchtelingen komen helemaal niet voor in het CDA-programma.
Een verdere beperking ligt in het uitgangspunt: “We kijken vooral naar wat iemand nodig heeft, in plaats van waar iemand recht op heeft”. Het is helemaal niet ondenkbaar dat de gemeente het recht in eigen hand neemt en zijn oordeel over wat nodig is in de plaats stelt van het recht. En dat is onjuist!